Ann Alex Gierlińska
Alex Ann Gierlińska (on/jego, ono/jego, ona/jej) – jestem doktorem filozofii, facylitator Praktyki Ponownego Połączenia (PPP) Joanny Macy (Work That Reconnects), trenerką psychologicznego treningu grupowego, publicystą. Zajmuje się ekopsychologią. Jako facylitatorka PPP pomagam osobom aktywistycznym w lepszym rozumieniu siebie i budowaniu zrównoważonych relacji ze światem. Prowadząc warsztaty i treningi wspieram dobrostan tych, którzy działają dla zmiany. Prowadzę indywidualną i grupową pracą ze snami, praktykę uważności w przyrodzie, działam wspólnie z osobami queerowymi i na rzecz osób queerowych.
1. Jak na co dzień pielęgnujesz relację z naturą?
Natura to dzika przyroda – ta odległa i majestatyczna jak Lasy Deszczowe czy Arktyka, bliższa (jeśli chodzi o odległość) Puszcza Białowieska czy Bieszczady, ale też podmiejskie lasy, bagna, łąki i jeziora. Dlatego relacja z naturą to dla mnie nie tylko spanie pod gołym niebem w rezerwatach dziczy, ale codzienne docenianie istot żyjących wokół mnie: ptaków w parkach, owadów, drzew i krzewów. Dostrzeganie zmienności pór dnia i roku i dostrajanie swego rytmu do tych naturalnych rytmów. W końcu to też dbanie o swoje ciało i emocje, o siebie i relacje z innymi istotami ludzkimi wokół mnie – widzenie w ludziach, tak jak w innych zwierzętach, żyjących, czujących istot.
W praktyce oznacza to, że staram się regularnie oddawać się leśnym spacerom jak najbliżej mojego domu, by obserwować zmienność bliskich mi miejsc oraz dbać o jedzenie przygotowywanych z troską wegańskich posiłków.
2. Co Cię inspiruje?
Inspirację znajduję w najróżniejszych przestrzeniach i miejscach. Najważniejszymi z nich jest dzika przyroda: samotne siedzenie nad brzegiem rzeki czy morza, spacery uważności przez lasy i łąki, również spacery w ciemności. Inspirują mnie osoby, które spotykam w swoim życiu: moje osoby bliskie, przyjacielskie, moja osoba partnerska, mentorzy i mentorki. Inspirację znajduję również w literaturze naukowej, popularnonaukowej czy słuchaniu podcastów na tematy, które akurat mnie zainteresują. Źródłem kreatywnej inspiracji są dla mnie sny i codzienny, improwizowany śpiew.
3. Jak rozumiesz równowagę umysłowo-cielesną?
Ciało i emocje, które przeżywa się poprzez ciało, stanowią dla mnie nierozerwalną jedność z umysłem. Moje myśli i przekonania wpływają na emocje, przejawiające się w ciele i vice versa. Analogicznie postrzegam dziką przyrodę i kulturę: w ludzkich działaniach czerpiemy z przyrody: i w sposób metaforyczny i całkiem dosłowny, bez przyrody nie jesteśmy przetrwać. A zarazem ludzkie działania, nasza kultura i cywilizacja oddziałują na przyrodę. Ciało jest najbliższym mi kawałkiem dzikiej przyrody a myśli i przekonania kawałkiem kultury przejawiającej się we mnie. Dlatego tak istotny wydaje mi się krytyczny namysł nad relacją ciała oraz emocji z umysłem i myślami, nad naturą i kulturą. Ważne jest w tym kontekście uważne obserwowanie siebie i swojego otoczenia, potrzebna refleksja nad tym w jaki sposób jako cielesno-emocjonalno-intelektualne istoty tworzymy kulturę i jak jesteśmy w naturze. Do tego też chcę zapraszać osoby czytające moje teksty.